40 dagen tot COP - een oproep tot actie voor jongeren
Deze gastblog maakt deel uit van een serie die bedoeld is als een speciale ruimte voor de vele wereldwijde bewegingen/campagnes die de vernietiging van ecosystemen tegengaan om hun verhalen, verhalen en perspectieven te delen.
Deze gastblog is geschreven door Reagan Elia, Politicoloog, Co-lead bij Youth For Ecocide Law Africa en medeoprichter Debt For Climate Uganda.
COP is het jaarlijkse evenement waar duizenden mensen van over de hele wereld samenkomen om oplossingen voor de wereldwijde klimaatcrisis te bespreken. Dit jaar wordt de COP voor de 28e keer georganiseerd door de Verenigde Arabische Emiraten, met als voorzitter Sultan Al Jaber, de leider van de grootste oliemaatschappij in de VAE.
Wat betekent dit?
Dit betekent dat er een aanzienlijk risico is dat er niet veel zal veranderen volgens de kenmerken van eerdere COP's. De kans is groot dat het meer van dezelfde loze beloften en mooie toespraken zullen zijn. Het zullen hoogstwaarschijnlijk meer van dezelfde loze beloften en mooie toespraken zijn.
Dus wat moet er veranderen?
Ik denk dat we de toon van dit gesprek moeten veranderen in een sterkere en duurzamere dialoog.
Hoe?
Ik ben het met mijn collega Jojo Mehta eens dat het strafrecht ontbreekt op de milieuagenda. Strafrecht is wat we gebruiken om de rode lijn te trekken tussen wat moreel aanvaardbaar is en wat niet aanvaardbaar is. En wat er gebeurt met de natuur en ecosystemen is moreel onaanvaardbaar.
Klimaatrechtvaardigheid in de zin van het voorgestelde verlies- en schadefonds, klimaatfinanciering en de doelstellingen van het Akkoord van Parijs van 2015 om fossiele brandstoffen uit te bannen en de temperatuur wereldwijd onder de 1,5 graden Celsius te houden, zal niet veel zin hebben tenzij het wordt gecentreerd rond een internationaal misdrijf van ecocide onder het statuut van Rome van het Internationaal Strafhof. Het woord rechtvaardigheid en strafrecht zijn hier heel belangrijk omdat mensen al heel lang praten over duurzaamheid zonder rechtvaardigheid. We kunnen niet praten over het bereiken van klimaatrechtvaardigheid zonder een internationaal strafrecht om deze gewenste rechtvaardigheid te beschermen. Het misdrijf ecocide is iets dat rechtvaardigheid en de internationale gevestigde rechtsorde ondermijnt om klimaatrechtvaardigheid, sociale rechtvaardigheid en milieurechtvaardigheid te bevorderen. Dat is de tragedie van ecocide.
Wat moeten we dan doen?
Op weg naar COP28 moeten we publiek bewustzijn creëren en dit publiek bewustzijn is niet alleen mensen vertellen dat klimaatverandering slecht is omdat iedereen, inclusief wereldleiders en vervuilers, weet dat het slecht is. Wat we nodig hebben is gedragsverandering - iets wat de criminalisering zal bieden.
We moeten ervoor zorgen dat degenen die zich bezighouden met massale vernietiging van de natuur en ecosystemen worden gestraft in overeenstemming met de wet. We moeten het statuut van Rome wijzigen om ecocide te erkennen als de 5e internationale misdaad tegen de vrede naast genocide, oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en agressie.
We moeten deze boodschap en oplossing verspreiden tijdens COP28. Er is geen fundamenteel strafrecht om massale vernietiging van de natuur te voorkomen. Wat we nu moeten doen is de wet veranderen om de natuur te beschermen. Er is geen manier waarop we ecocide en alle onrechtvaardigheden in verband met klimaatverandering kunnen uitroeien zonder het gedrag van mensen te veranderen.
We moeten daarom een omgeving creëren waarin, door middel van nieuwe internationaal erkende wetgeving, massale milieuschade moreel onaanvaardbaar wordt. Dit is iets dat zal blijven bestaan in de klimaatdiplomatie en het kader van het UNFCCC, maar alleen via het Internationaal Strafhof kunnen we echte bescherming garanderen.
Ik heb gezocht naar de ware definitie van het kwaad en ik denk dat ik die nu heb. Het kwaad is een gebrek aan empathie. Het is het gebrek aan gevoel voor je medemensen en hun omgeving. Dit is wat alle daders door de geschiedenis heen met elkaar verbindt.
Tijdens COP28 moeten voorstanders van klimaat- en ecologische rechtvaardigheid het beste uit de gelegenheid halen en elk gesprek over ecocide tot wet verheffen. Elke week worden er wereldwijd nieuwe wetsvoorstellen ingediend of in behandeling genomen. Het momentum is aan onze kant, maar de tijd niet. Ik roep iedereen die COP28 bijwoont op om je invloed en toegang te gebruiken om druk uit te oefenen op de lidstaten van het Internationaal Strafhof om iets moedigs te doen en de erkenning van een internationaal ecocide misdrijf te steunen.
Volg de 40 Days to COP campagne op Instagram ->