Ecocide door verbranding van biomassa?
This blog post was written by Johan Vollenbroek, Senior Advisor at Mobilisation for the Environment, and Maarten Visschers, Board member at Leefmilieu. They write about the destructive impacts caused by the clearcutting of forests, such as in the United States and the Baltic region, and the need to address current EU legislation considering wood (biomass) burning as a form of sustainable energy.
Deze gastblog maakt deel uit van een serie die bedoeld is als een speciale ruimte voor de vele wereldwijde bewegingen/campagnes die te maken hebben met de vernietiging van ecosystemen om hun verhalen, verhalen en perspectieven te delen.
Deze blogpost is geschreven door Johan Vollenbroek, voorzitter bij Mobilisation for the Environment, en Maarten Visschers, bestuurslid bij Leefmilieu. Ze schrijven over de destructieve gevolgen van het kappen van bossen, zoals in de Verenigde Staten en de Baltische regio, en de noodzaak om de huidige EU-wetgeving aan te pakken die het verbranden van hout (biomassa) beschouwt als een vorm van duurzame energie.
Ecocide op bossen als direct gevolg van verbranding van biomassa.
Tussen 2012 en 2020 is de verbranding van houtpellets als energiebron in Europa verdubbeld van 15 tot 30 miljoen ton per jaar. De methode die wordt gebruikt om hout voor pellets te oogsten is door industriële kaalkap van bossen. In werkelijkheid worden natuurlijke bossen ook gekapt en omgevormd tot monoculturen van bomen. In de afgelopen 60 jaar is 20% van de natuurlijke bossen in het zuidoosten van de VS omgevormd tot plantages: een ramp voor de biodiversiteit. In de Baltische staten en Zweden vindt dezelfde ecologische ramp plaats: Ecocide door verbranding van biomassa.
CO2-uitstoot van houtverbranding is hoger dan van kolenverbranding
De Europese klimaatwetgeving beschouwt houtverbranding (ook wel biomassaverbranding genoemd) nog steeds als een vorm van duurzame energie. De wetenschappers van de European Academies' Science Advisory Council(EASAC) zeggen dat niets minder waar is. De CO2-uitstoot van het verbranden van bomen is 15% hoger dan die van het verbranden van kolen en twee keer zo hoog als die van gas. Het duurt 5 tot 10 decennia voordat de geplante bomen dezelfde hoeveelheid CO2-uitstoot hebben teruggewonnen die vrijkwam tijdens het verbrandingsproces. Deze extra CO2-uitstoot verergert de klimaatcrisis waarin we ons bevinden. In de komende tien jaar moet de CO2-uitstoot met minstens 50% worden verminderd (ten opzichte van 1990) om de doelstellingen van het klimaatakkoord van Parijs te halen. Beter onderhoud van bestaande bossen, meer gevarieerde bossen en aanplant van nieuwe, biodiverse bossen zijn de beste klimaatoplossingen en de beste oplossingen om het verlies aan biodiversiteit een halt toe te roepen. In 2018 werd dit benadrukt door 800 wetenschappers in een brief aan de Europese Commissie. Begin 2021 vroegen meer dan 500 wetenschappers en economen in een brief aan de Amerikaanse president Biden, EU-Commissievoorzitter Von der Leyen, Europese Raadsvoorzitter Charles Michel, de Japanse premier Suga en de Zuid-Koreaanse president Moon om te stoppen met het definiëren van het verbranden van biomassa als zijnde koolstofneutraal in de Europese Richtlijn Hernieuwbare Energie.
Beeldcredits: Daniel Djamo
Industriële kaalkap is rampzalig voor de biodiversiteit
Toch neemt het gebruik van houtpellets als biomassa nog steeds toe. Het oogsten van hout voor de productie van houtproducten, papiervezels en houtpellets gebeurt door industriële houtkap. Hectares bos worden voortdurend vernietigd. Dit staat in contrast met de veel betere oplossing van selectief kappen, waarbij slechts enkele bomen per hectare worden gekapt. Industriële kaalkap is winstgevend voor bosbouwbedrijven. De ene na de andere hectare bos kan worden gekapt om pellets te produceren. De gevolgen voor de bodem en de biodiversiteit zijn echter catastrofaal. Het aantal vogelsoorten in bossen keldert en koolstof dat is opgeslagen in de bodem komt vrij. Dit is ecocide.
Afbeeldingen: Kaalkap in het zuidoosten van de VS (Dogwood Alliance)
Zuidoosten van de Verenigde Staten
In het zuidoosten van de Verenigde Staten is in de periode 1950-2010 16 miljoen hectare bos gekapt. Dit is een stuk land dat vier keer zo groot is als Nederland. Dit betekent dat 20% van alle natuurlijke bossen in deze regio is gekapt. De bossen zijn vervangen door monotone boomplantages en de biodiversiteit is in deze gebieden volledig verdwenen.
Kaalkap is echter nog steeds de methode die wordt gebruikt om hout te oogsten in deze beschermde bosrijke wetlands, voor de productie van houtpellets. De Amerikaanse houtpelletproducent Enviva is 's werelds grootste leverancier van houtpellets. Enviva is eigenaar van negen grote houtpelletfabrieken in het zuidoosten van de VS en breidt aanzienlijk uit. In 2019 werd meer dan 15 miljoen ton houtpellets geëxporteerd van de VS naar Europa.
Figuur 1: Conversie van natuurlijk bos naar boomplantages van 1950-2010 (bron: Dogwood Alliance, Stand4Forests Reports Series, 2020)
Figuur 2: Productie houtpellets in het zuidoosten van de VS voor verbranding van biomassa voor duurzame energie in Europa (bron: Dogwood Alliance).
Baltische staten
In de Baltische staten wordt kaalkap ook op grote schaal gebruikt als oogstmethode voor de productie van houtpellets. Een recent rapport van de natuurorganisatie Estonian Fund for Nature (ELF) beschrijft de desastreuze ecologische gevolgen van houtwinning in de bossen in Estland. De vliegende eekhoorn, het auerhoen, de zwarte ooievaar en honderden mossen, schimmels en korstmossen zijn allemaal soorten die met uitsterven worden bedreigd. 25% van de bosvogels is in 20 jaar verloren gegaan.
Afbeeldingen: Kaalkap in Estland (Ests Natuurfonds)
Het verwijderen van dood hout uit bossen voor de verbranding van biomassa is dodelijk voor insecten en ongewervelde dieren. Dode en beschadigde bomen vormen meestal een voedzaam microklimaat en zorgen ervoor dat op zulke plaatsen een nieuwe generatie bomen groeit. Deze microhabitats worden bewoond door duizenden ongewervelden die een essentieel onderdeel vormen van de voedselketen en voedsel leveren voor andere ongewervelden, amfibieën, reptielen, vogels en zoogdieren.
Verwijdering van verbranding van biomassa als bron van duurzame energie in de Europese Richtlijn Hernieuwbare Energie (REDII)
De Europese Commissie evalueert momenteel de richtlijn hernieuwbare energie (REDII) en zal eind juni een verbeterde versie publiceren. Het Europees Parlement zal in september een beslissing nemen. Natuurorganisaties dringen erop aan dat verbranding van biomassa niet wordt opgenomen als bron van duurzame energie. Ze roepen de Europese Commissie en het Europees Parlement op om verbranding van biomassa als duurzame energie uit de richtlijn te halen.
Verdere bronnen:
Verslag van Biomass Magazine, 23/07/2020: Vraag naar houtpellets in EU zal naar verwachting stijgen in 2020
Persartikel, Politico, 26-03/2021: De 'groene energie' die de planeet zou kunnen ruïneren
Documentaire (43min): Verbrand, zijn bomen de nieuwe kolen?
Boekje door Dogwood Alliance, 2019: Biomass Investigation, Global Markets for Biomass Energy are Devastating U.S. Forests.
Rapport van het Southern Environmental Law Center, 2018: Bomen verbranden voor stroom
Artikel, Mongabay, 20/10/2017: De bomen van Estland: Gewaardeerde hulpbron of verspilde tweede kans?
Deze gastblog maakt deel uit van een serie bedoeld als toegewezen plaats voor de talrijke mondiale bewegingen/kampen tegen de verwoesting van ecosystemen om hun narratiefs en perspectieven te delen.
Onderstaande post is geschreven door Johan Vollenbroek, voorzitter bij Mobilisation for the Environment, en Maarten Visschers, bestuurslid bij Leefmilieu. De blog gaat over de destructieve impact van industriële kaalkap ten behoeve van biomassaverbranding zoals onder meer plaatsvindt in het Zuidwesten van de VS en de Baltische Staten. De noodzaak tot aanpassing van de huidige EU-regelgeving wordt benadrukt. In deze regelgeving wordt biomassaverbranding ten onrechte aangeduid als duurzame energiebron.
Ecocide van bossen als gevolg van biomassaverbranding
In de periode 2012 - 2020 is de verbranding van houtpellets voor energieopwekking in Europa verdubbeld van 15 naar 30 miljoen ton per jaar. De winning van hout voor houtpellets vindt plaats door industriële kaalkap van bossen. Daarbij worden in de praktijk ook natuurlijke bossen gekapt en omgezet in houtakkers. Zo worden moerasbossen in het zuid-oosten van de VS opgeofferd voor houtpellets. In de laatste 60 jaar is 20% van het natuurlijk bos in het zuid-oosten van de VS omgezet in plantages. Desastreus voor de biodiversiteit. In de Baltische Staten en Zweden speelt eenzelfde ecologisch drama zich af. Ecocide als gevolg van biomassaverbranding.
CO2 uitstoot houtstook hoger dan steenkolen
De Europese klimaatwetgeving ziet houtstook (ook aangeduid met biomassaverbranding) nog steeds als een vorm van duurzame energie. Niets is minder waar zeggen wetenschappers van de European Academies' Science Advisory Council(EASAC). De uitstoot van CO2 bij houtstook is 15% hoger dan die van steenkool en tweemaal zo hoog als die van gas. Het duurt 50 tot 100 jaar voordat aangeplante bomen deze CO2 weer hebben opgenomen. Deze extra boost aan CO2-uitstoot kan het klimaat nu écht niet gebruiken. Binnen de komende 10 jaar moet de CO2 uitstoot met 50% (ten opzichte van 1990) zijn gereduceerd om de doelen van het Parijs Akkoord te halen. Beter beheer van de huidige bossen, gevarieerdere bossen en aanplant van bio diverse bossen zijn de beste klimaatoplossingen. Ook om het verlies aan biodiversiteit een halt toe te roepen. In 2018 hebben 800 wetenschappers dit benadrukt in een brief aan de Europese Commissie. Begin 2021 hebben meer dan 500 wetenschappers en economen in een brief aan President Biden(VS), voorzitter van de Europese Commissie Von der Leyen, voorzitter van de Europese Raad Charles Michel, premier Suga (Japan) en president Moon (Zuid-Korea) verzocht biomassaverbranding niet op te nemen als klimaat neutraal in de Europese richtlijn hernieuwbare energie.
Beeldcredits: Daniel Djamo
Industriële kaalkap desastreus voor biodiversiteit
Kaalkap in het zuidoosten van de VS (foto Dogwood Alliance)
Ondanks bovenstaand stijgt het gebruik van houtpellets voor biomassaverbranding verder. De winning van hout voor de productie van houtproducten, papiervezel én houtpellets vindt plaats door een systeem van industriële kaalkap. Daarbij worden hectaren bos tegelijkertijd gekapt. Dit in tegenstelling tot selectieve houtkap waarbij slechts enkele bomen per hectare wordt gekapt. Industriële kaalkap is voor bosbouwbedrijven financieel rendabel. Hectares bos kunnen achter elkaar worden gekapt voor houtpelletproductie. De effecten op de bodem en biodiversiteit zijn echter desastreus. Zo daalt het aantal bosvogels drastisch. Koolstof opgeslagen in de bodem komt bij de kap vrij. Het is een vorm van ecocide.
Het Zuidoosten van de Verenigde Staten
In de periode 1950-2010 is er door middel van industriële kaalkap 16 miljoen hectare natuurlijk bos verdwenen in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Dat is een gebied van ongeveer vier maal de oppervlakte van Nederland en komt neer op 20% van de natuurlijke bossen in het zuidoosten van de VS. In de plaats zijn monotone boomplantages ('houtakkers') geplant. De gehele biodiversiteit in deze gebieden is verdwenen.
Nog steeds vindt er kaalkap in de beschermde moerasbossen in het zuidoosten van de VS voor houtpelletproductie plaats. De Amerikaanse houtpelletproducent Enviva is `s werelds grootste leverancier. Enviva is eigenaar van negen grote houtpelletfabrieken in het zuidoosten van de VS en wil dit aantal voors uitbreiden. In 2019 zijn ruim 15 miljoen ton houtpellets vanuit de VS geëxporteerd naar Europa.
Figuur 1. Omzetting van natuurlijk bos naar houtaanplant in de periode 1950-2010 in het zuidoosten van de VS (bron: Dogwood Alliance, Stand4Forests Reports Series, 2020
Figuur 2. Productie houtpellets in Zuidoost- VS ten behoeve van biomassaverbranding voor 'duurzame energie' in Europa (bron: Dogwood Alliance).
Baltische Staten
Ook in de Baltische Staten vindt grootschalige houtwinning voor houtpelletproductie door middel van kaalkap plaats. Een recent rapport van de natuurorganisatie Estonian Fund for Nature (ELF) beschrijft de desastreuze ecologische gevolgen van de houtwinning voor de bossen in Estland. De vliegende eekhoorn, auerhoen, zwarte ooievaar en honderden mossen, schimmels en korstmos soorten worden in hun voortbestaan bedreigd.
Kaalkap in Estland (foto: Estlands Natuurfonds)
Ook het verwijderen van dood hout (resthout) uit bossen voor biomassaverbranding is desastreus voor insecten en overige ongewervelde dieren in het bos. Dode en beschadigde bomen vormen een microklimaat en zorgen ervoor dat een nieuwe generatie bomen op dergelijke plaatsen gaan groeien. Deze microhabitats worden bewoond door duizenden ongewervelde soorten. Deze ongewervelde dieren vormen op hun beurt een belangrijk onderdeel van de voedselketen van het bos en leveren voedsel voor andere ongewervelde dieren, amfibieën, reptielen, vogels en zoogdieren.
Biomassaverbranding schrappen uit de Europese richtlijn Hernieuwbare Energie
De Europese Commissie evalueert op dit moment de Richtlijn Hernieuwbare Energie (REDII) en publiceert eind juni een verbeterde versie. Het Europees Parlement zal in september een besluit nemen over deze verbeterde versie. Natuurorganisaties zijn van mening dat biomassaverbranding niet langer door Europa als duurzame energie mag worden gezien. Zij roepen de Europese Commissie en het Europees Parlement op om biomassaverbranding te verwijderen als bron van duurzame energie in de Richtlijn.
Verdere bronnen:
Verslag van Biomass Magazine, 23/07/2020: Verwacht wordt dat de vraag naar houtpellets in de EU in 2020 zal stijgen
Persartikel, Politico, 26-03/2021: De 'groene energie' die de planeet zou kunnen ruïneren
Documentaire (43min): Verbrand, zijn bomen de nieuwe kolen?
Boekje van Dogwood Alliance, 2019: Biomassa Onderzoek, Wereldwijde markten voor biomassa-energie verwoesten Amerikaanse bossen
Verslag van het Southern Environmental Law Center, 2018: Bomen verbranden voor stroom
Artikel, Mongabay, 20/10/2017: De bomen van Estland: Gewaardeerde hulpbron of verspilde tweede kans?
Milieuonderzoek, Wageningen Universiteit, 21/11/2019: Inzichten in duurzame export van houtpellets uit zuidoosten VS
Brief van Poolse wetenschappers, Biofuelwatch, 27/07/2020
Ecocide in Mar Menor?
This blog post was written by lawyer and environment consultant, Eduardo Salazar Ortuño. He writes about Mar Menor near Murcia in the south east of Spain, the largest hypersaline coastal lagoon in Europe. This unique ecosystem is widely believed to be a site of increasing ecocide, mainly due to mining waste and agrochemicals.
Deze gastblog maakt deel uit van een serie die bedoeld is als een speciale ruimte voor de vele wereldwijde bewegingen/campagnes die te maken hebben met de vernietiging van ecosystemen om hun verhalen, verhalen en perspectieven te delen.
Deze blogpost is geschreven door advocaat en milieuadviseur, Eduardo Salazar Ortuño. Hij schrijft over Mar Menor bij Murcia in het zuidoosten van Spanje, de grootste hypersalische kustlagune in Europa. Dit unieke ecosysteem wordt algemeen beschouwd als een locatie van toenemende ecocide, voornamelijk als gevolg van mijnafval en landbouwchemicaliën.
Beeld credits: Agentschap EFE
De Mar Menor, gelegen in de regio Murcia, is de grootste hypersalische kustlagune van Europa. Het heeft een oppervlakte van 135 km2 en een maximale diepte van 7 m. Het is verbonden met de Middellandse Zee door drie kanalen of geulen. Door deze milieukenmerken is er een grote ecologische rijkdom, vertegenwoordigd door de vogelfauna en emblematische en/of bedreigde mariene soorten.
Al het bovenstaande rechtvaardigt dat het verschillende nationale, Europese of internationale beschermingscijfers heeft gekregen als wetland beschermd door de Conventie van Ramsar, speciaal beschermd gebied van belang voor de Middellandse Zee in overeenstemming met de Conventie van Barcelona, speciale beschermingszone van het Natura 2000-netwerk en natuurlijke ruimte die gedeeltelijk beschermd is als regionaal park en beschermd landschap, in overeenstemming met de regionale regelgeving van de regio Murcia.
Beeldcredits: Dani Zaragoza
Schadelijke effecten van industriële activiteit
Beeldcredits: Marcial Guillén (Agencia EFE
Ondanks deze cijfers en de natuurlijke, culturele, landschappelijke, historische en economische waarden, verkeert het Mar Menor echter in ernstig gevaar als gevolg van de invloeden die de mens de afgelopen decennia heeft veroorzaakt, zoals mijnafval met de aanwezigheid van zware metalen die de lagune bereiken met de inbreng van regenwater; het uitbaggeren en verbreden van het Estacio-kanaal in de jaren '70, wat fysisch-chemische veranderingen met zich meebracht met een aanzienlijke daling van het zoutgehalte en de temperatuur; de chaotische stedelijke ontwikkeling aan de oevers; en bovenal door de voedingsstoffen in de landbouwchemicaliën die worden gebruikt in de intensieve en industriële landbouw die plaatsvindt in de omgeving en die rechtstreeks of via het grondwater worden geloosd.
Beeld credits: ANSE, Ecologistas en Acción
Al deze agressies, gedoogd door de overheden die als doel hadden het rationele gebruik van natuurlijke hulpbronnen te garanderen, hebben ertoe geleid dat het Mar Menor in een dergelijke staat van achteruitgang en eutrofiëring verkeerde, die in 2016 en 2017 een explosie van fytoplankton veroorzaakte met als gevolg dat het water donkerder werd, waardoor de zeeplanten niet meer konden fotosynthetiseren, waardoor 85% van hun grasland verdween.
In oktober 2019 brak er als gevolg van de vervuiling van het water en hevige stortregens een anoxie-episode uit die leidde tot de dood van drie ton vissen en schaaldieren.
Lokaal onderzoek en de criminalisering van ecocide
Sinds 2017, als gevolg van een eerder onderzoek van het Openbaar Ministerie waaraan de Natuurbeschermingsdienst van de Guardia Civil actief meewerkte, heeft een onderzoeksrechtbank van Murcia het gedrag van tientallen agrarische ondernemers in Campo de Cartagena - Cuenca helling naar de Mar Menor en de aangrenzende aquifer - geanalyseerd, evenals enkele overheidsinstanties van de staat en autonome besturen.
Terwijl deze gerechtelijke instructie wordt ontwikkeld, gericht op de specifieke vervuiling door nitraten van bepaalde actoren en de tolerantie van bepaalde autoriteiten van de Hydrografische Confederatie Segura, gaan er kritische stemmen op met de huidige configuratie van ecologische misdrijven in het Wetboek van Strafrecht, om situaties van een dergelijke extreme en massale aantasting van een ecosysteem te dekken. Als gevolg van deze kritiek, waartoe de beperkingen van de huidige ecologische misdrijven leiden door hun omvang, straffen, het voorschrijven van gedrag en de afhankelijkheid van administratieve regels, ontstaat het idee om de "misdaad van ECOCIDE" te beschouwen als motor van gerechtigheid in de ramp die plaatsvond in de Mar Menor.
Beeld credits: Julia Albadalejo, demonstratie op 9 juni, Murcia
De figuur van ECOCIDE, als een concept dat reageert op de massale agressie tegen een ecosysteem en, in dit geval, dankzij extreme nalatigheid en opzettelijke clandestiene en constante dumping, is degene die het beste past bij de ernstige schade die het Mar Menor heeft geleden gedurende de laatste decennia en zou dienen om een reactie te geven van de wet op het hoogtepunt van de omstandigheden. Een gedeeltelijke veroordeling op basis van de misdaden die op dit moment in het Wetboek van Strafrecht staan, is misschien niet voorbeeldig en kan de huidige trend die het zoutmeer verstikt niet keren. Daarom moet de Mar Menor een nieuw symbool worden van de noodzaak om deze nieuwe rechtsfiguur te vestigen.
Op dezelfde manier is de misdaad van ECOCIDE de andere kant van de medaille van het krachtige initiatief dat is ontstaan om rechten te verlenen aan het zoutmeer door middel van een Populair Wetgevend Initiatief. Beide nieuwe instellingen moeten dienen om, vanuit een ecocentrisch perspectief, het ecologisch evenwicht in de Mar Menor te herstellen.
Verdere bronnen:
Blogbericht van Stop Ecocidio Spanje, 11/09/2020: Queremos un mar menor sin ecocidio
Pers: Kan Spanje zijn ergste ecologische crisis oplossen door van een lagune een rechtspersoon te maken? The Guardian, 18/11/2020
Platform ter bevordering van de rechtspersoonlijkheid van het Mar Menor door middel van een volkswetgevingsinitiatief (in het Spaans): ILP Mar Menor
Video (in het Spaans): 500.00 handtekeningen om ecocide in Mar Menor te stoppen en ILP oproep voor handtekeningen
Esta serie de publicaciones en el blog pretenden abrir un espacio para que los numerosos movimientos mundiales que son testigos de la destrucción de los ecosistemas compartan sus historias, relatos y perspectivas.
ECOCIDIO IN EL MAR MENOR?
Dit bericht is geschreven door de abogado y consulent medioambiental Eduardo Salazar Ortuño. Hij schreef over de Mar Menor, in de buurt van Murcia, in het zuiden van Spanje, de grootste kustlagune van Europa. Se considera que en este ecosistema único están aumentando los ecocidios, principalmente debido a los residuos de la minería y los productos agroquímicos.
Beeldkrediet: Agentschap EFE
El Mar Menor, gelegen in de regio Murcia, is de grootste kustlagune van Europa. Het heeft een oppervlakte van 135 km2 en een maximale diepte van 7 m; het staat in verbinding met de Middellandse Zee via drie kanalen of golven. Dankzij deze bijzondere omgeving bestaat er een grote ecologische rijkdom, vertegenwoordigd door avifauna en mariene soorten die symbolisch zijn of met uitsterven bedreigd worden.
Al het voorgaande rechtvaardigt dat we verschillende nationale, Europese of internationale beschermingsniveaus hebben toegekend, zoals een watergebied dat beschermd is door het Verdrag van Ramsar, een speciale beschermingszone voor de Middellandse Zee conform het Verdrag van Barcelona, Zona de Especial Conservación Red Natura 2000 y espacio natural protegido como Parque Regional y Paisaje Protegido, conforme a normas autonómicas de la Región de Murcia.
Beeldredactie: Dani Zaragoza
Efecten van industriële activiteiten
Beeldmateriaal gecrediteerd: Marcial Guillén (Agencia EFE)
Sin embargo, aesar estas figuras y de sus valores naturales, culturales, paisajísticos, históricos y económicos, el Mar Menor se encuentra en grave peligro debido a los impactos causados por el ser humano a lo largo de las últimas décadas, tales como residuos mineros con presencia de metales pesados que llegan a la laguna con el aporte de agua de lluvia; el dragado y ensanche del canal del Estacio en los años 70 del pasado siglo, que produjo cambios físico-químicos con una importante bajada de salinidad y temperatura; el caótico desarrollo urbanístico en sus orillas; y sobre todo por los nutrientes contenidos en los agroquímicos utilizados en la agricultura intensiva e industrial que tiene lugar en su entorno y que son vertidos directamente o a nivel freático.
Beeldkredieten: ANSE, Ecologistas en Acción
Al deze problemen, die werden getolereerd door de overheid die als doel had het gebruik van natuurlijke hulpbronnen te verhinderen, hebben ertoe geleid dat het Mar Menor er zo slecht aan toe was en er zo eutrofiserend uitzag, die in 2016 en 2017 een explosie van fitoplancton veroorzaakte met als gevolg een oscurecimiento de las aguas, lo que impidió que los vegetales marinos pudieran realizar la fotosíntesis produciendo la desaparición del 85% de sus praderas.
En octubre de 2019 a consecuencia de la contaminación de sus aguas y de fuertes lluvias torrenciales estalló un episodio de anoxia que llevó a la muerte a tres toneladas de peces y crustáceos.
Lokaal onderzoek en criminalisering van ecocidio
Vanaf het jaar 2017, fruto de una previa investigación de la Fiscalía en la que colaboró activamente el Servicio de Protección de la Naturaleza de la Guardia Civil, analyseert een Juzgado de Instrucción de Murcia het gedrag van tientallen landbouwbedrijven in het Campo de Cartagena - een gebied dat uitkijkt op de Mar Menor en de acuífero adyacente - en van sommige autoriteiten van de overheidsinstanties.
Terwijl we deze gerechtelijke instructie ontwikkelen, die gericht is op de puntuele vervuiling door nitraten van bepaalde personen en de tolerantie van de concrete autoriteiten van de Confederación Hidrográfica del Segura, stellen we ons kritisch op tegenover de huidige configuratie van de milieudelicten in de strafwet, om dergelijke extreme situaties van grootschalige degradatie van een ecosysteem te voorkomen.
Beeldcredits: Julia Albadalejo, manifestatie op 9 juni, Murcia
Fruto de esa crítica a la que llevan las limitaciones de los delitos ecológicos actuales por la dimensión de los mismos, las penas, la prescripción de las conductas y la dependencia de las normas administrativas, surge la idea de considerar el "crimen de ECOCIDIO" como motor de justicia en el desastre ocurrido en el Mar Menor.
La figura de ECOCIDIO, como concepto que responde a la agresión masiva a un ecosistema y, en este caso, merced a una negligencia extrema y a un deliberado vertido clandestino y constante, es la que mejor se adapta a los graves daños que ha sufrido el Mar Menor durante las últimas décadas y serviría para dar una respuesta desde el Derecho a la altura de las circunstancias. Una condena parcial basada en los delitos recogidos actualmente en el Código Penal puede no ser ejemplarizante y no servir para revertir la tendencia actual que asfixia a la laguna salada. Por ello, el Mar Menor debe convertirse en un símbolo más de la necesidad de establecer esta nueva figura legal.
Evenzo is de misdaad van ECOCIDIO de andere kant van de medaille van het belangrijke initiatief dat is ontstaan om de rechten van de lagune veilig te stellen via een Legislativa Populari. Deze nieuwe instellingen moeten ervoor zorgen dat, vanuit een ecologisch perspectief, het mogelijk wordt om het ecologisch evenwicht in Mar Menor te herstellen.
Aanvullende bronnen:
Entrada del blog Stop Ecocidio España, 11/09/2020: Queremos un Mar Menor sin ecocidio
Plataforma que promove la Personalidad Jurídica del Mar Menor a través de una Iniciativa de Legislación Popular: ILP Mar Menor
Artículo de prensa, La Opinión de Murcia, 9/10/2020: Un año después del ecocidio
Video: 500 000 firmas para detener el ecocidio en el Mar Menor y ILP pide firmas